پوشاندن خانه کعبه سابقه ای طولانی دارد. در این که چه کسی نخستین بار خانه کعبه را پوشانده، اختلاف نظر وجود دارد. شاید اولین کسی که به پوشاندن خانه کعبه اقدام کرده حضرت اسماعیل (ع) باشد.                                                                                               
          
     

پوشاندن خانه کعبه سابقه ای طولانی دارد. در این که چه کسی نخستین بار خانه کعبه را پوشانده، اختلاف نظر وجود دارد. شاید اولین کسی که به پوشاندن خانه کعبه اقدام کرده حضرت اسماعیل (ع) باشد. 
روش ساخت خانه ها در آن زمان به گونه ای بوده که درون آن از دید رهگذران در امان نبود و با باز شدن در، خانه و ساکنان آن در معرض دید رهگذران قرار می گرفتند. همسر اسماعیل که زنی نجیب بود و این مسئله برای او رنج آور بود، به همسرش اسماعیل پیشنهاد می کند پرده ای بر در آن خانه آویزان کنند تا خانه از دید افراد بیگانه در امان باشد. از این رو تصمیم می گیرند خانه خدا را نیز که سنگ های آن بیرون زده بود و منظره خوشایندی نداشت، بپوشانند. به همین خاطر حضرت اسماعیل مقداری پشم گوسفند جمع کرد و آن را به قبایل اطراف داد تا برای کعبه پوششی مناسب ببافند. هر قسمتی از پرده که آماده می شد، آن را بر کعبه آویزان می کردند تا آن که مراسم حج فرا رسید اما هنوز قسمتی از خانه کعبه بدون پرده باقی مانده بود. به پیشنهاد همسر اسماعیل، قسمت باقی مانده را با حصیر پوشاندند.و هر طایفه از اعراب چیزی آورد و حصیر را برداشتند و پرده را تکمیل کردند.
در روایت دیگری از امام صادق (ع) نقل شده که فرمودند: حضرت آدم (ع) کعبه را به وسیله پشم پوشاند، حضرت ابراهیم (ع) با الیاف گیاهی و حضرت سلیمان (ع) با نوع بافت عربی.
بنا به روایت تاریخ در سال 220 قبل از هجرت پیامبر اکرم (ص)، شاه «تبع حمیری»، پادشاه یمن به قصد ویران کردن مسجدالحرام و خانه کعبه به راه افتاد اما در بین راه سخت بیمار و زمین گیر شد. وی به راهنمایی یکی از عرب های بیابان گرد برای خانه خدا نذر کرد و شفا یافت. بنابراین برای آن دری با قفل و پوشش مناسب تهیه کرد. این پادشاه یمنی ابتدا خانه را با پوششی از برگ درخت نخل و بعد پارچه ای یمنی روی آن کشیده و در آخر با پارچه ای نرم و نازک و لطیف آن را پوشانید. جانشینان راه او را ادامه دادند و سال ها وظیفه آماده کردن پوشش خانه کعبه را بر عهده داشتند. آنها خانه خدا را با پارچه های یمنی قرمز راه راه می پوشاندند اما گاهی هم افراد به صورت موردی پوشش خانه خدا را آماده می کردند. نخستین زنی که در دوره جاهلیت این کار را کرد، «نبیله بنت حباب» مادر عباس بن عبدالمطلب عموی پیامبر اکرم (ص) بود. او حاجتی داشت، نذر کرده و حاجتش را گرفته بود، پوشش خانه کعبه را تهیه کرد. در دوره «قصی بن کلاب» از نیاکان پیامبر (ص) قبیله قریش مسئولیت تهیه پوشش خانه خدا را به عهده داشت تا این که یکی از ثروتمندان بزرگ مکه به نام «ابوربیعه مخزومی» بخشی از این وظیفه را پذیرفت. از آن زمان به مدت یک سال او پوشش خانه کعبه را تدارک می دید و سال دیگر قریش آن را به انجام می رساند.
قریش نیز به خصوص در اواخر عصر جاهلیت همواره بر کعبه پرده ای می پوشاندند که رنگ آن سبز یا زرد و جنس آن خز یا موی بافته شده بود. پیامبر اسلام (ص) تا فتح مکه نتوانست جامه ای بر خانه خدا بپوشاند اما بالاخره در سال هشتم هجری، پوششی از پارچه های یمنی برای کعبه تهیه کرد و از آن پس، خلیفه ها عهده دار این مسئولیت شدند و گاه جامه ای از پارچه های یمنی و گاه از پارچه های سفید مصری بر خانه کعبه می پوشاندند. خلیفه ها و پادشاهان مسلمان، در دوره های مختلف، این کار وظیفه و افتخاری بزرگ تلقی می کردند. در زمان رسول اکرم (ص) بر کعبه پارچه ای سفید رنگ با بافتی عربی می آویختند و بعدها از برد یمانی استفاده شد.
اولین کسی که خانه کعبه را با دیباج پوشاند «ابن زبیر» بود. در زمان بین هشام، پوشش خانه کعبه را در سال دو مرتبه یعنی هشتم ذیحجه و روز عاشورا را عوض می کردند. از آن جا که امکان داشت قسمت هایی از پرده کعبه را به عنوان تبرک برگیرند، در ایام حج دیبا را بر خانه کعبه آویزان می کردند و در روز عاشورا پوشش اصلی را بر خانه کعبه می آویختند. حضرت علی (ع) نیز در دوران خلافت خود برای کعبه پوشش می فرستاد. در زمان عبدالملک هر ساله پرده ای به مدینه فرستاده می شد و بر مسجدالنبی پهن می کردند و بعد آن را همراه عطر و عود به مکه می فرستادند. در حال حاضر کار تزیین پرده هایی که برای پوشش کعبه فرستاده می شود را هنرمندان شهر مکه بر عهده دارند اما این که چرا از رنگ سیاه برای این کار استفاده می کنند مطلبی است که تاکنون به آن اشاره نشده است.