و لا تکونوا کالذین تفرقوا و اختلفوا من بعد ما جائهم البینات و اولئک لهم عذاب عظیم .
و بسان آنانکه پراکنده شدند و پس از آمدن دلیلهاى روشن الهى، اختلاف کردند، نباشید «زیرا» براى آنان عذابى بزرگ خواهد بود.
1 فرمان وحدت
قال النبى ( صلى الله علیه و آله و سلم) :
إسمعوا و أطیعوا لمن ولاه الله الأمر، فإنه نظام الإسلام.
پیامبر اکرم ( صلى الله علیه و آله و سلم) فرمود:
از حاکمان الهى اطاعت کنید و گوش بفرمان باشید زیرا اطاعت از رهبرى مایه «وحدت امت اسلام» است.
امالى مفید، جلد 1 ص 14 ـ مجلس 2 حدیث 2
2 پیوندهاى اجتماعى
قال الامام على ( علیه السلام) :
.. و علیکم بالتواصل و التباذل و ایاکم و التدابر و التقاطع.
امام على ( علیه السلام) در وصیت به حسنین ( علیهما السلام) مىفرماید:
.. و بر شما باد به ارتباط و بذل و بخشش و دورى گزیدن از جدائى و پشت کردن به یکدیگر .
3 انس و الفت
.. یا معشر المؤمنین تألفوا و تعاطفوا.
امام محمد باقر ( علیه السلام) فرمود:
هان اى گروه مؤمنان، مأنوس و متحد باشید و به هم مهربانى کنید.
4 ایجاد وحدت
قال الامام على ( علیه السلام) :
صلاح ذات البین أفضل من عامة الصلاة و الصیام.
امام على ( علیه السلام) فرمود:
اصلاح اختلافها، از تمامى نمازها و روزهها برتر است.
5 آشتى دادن
قال الامام الصادق ( علیه السلام) :
صدقة یحبها الله اصلاح بین الناس إذا تفاسدوا و تقارب بینهم إذا تباعدوا.
امام صادق ( علیه السلام) فرمود:
ایجاد وحدت هنگام پیدایش اختلاف، و تباهى امت و نزدیک کردن آنها در هنگام جدائى، صدقهایست که خداوند آن را دوست دارد.
الکافى، جلد 2، ص .209
6 محور وحدت
قال رسول الله ( صلى الله علیه و آله و سلم) :
.. فأنتم «اهل البیت» أهل الله عزوجل الذین بهم تمت النعمة و اجتمعت الفرقة و ائتلفت الکلمة.
پیامبر اکرم ( صلى الله علیه و آله و سلم) فرمود:
شما اهل بیت، اهل الله هستید که به برکت شما، نعمت کامل گشته و پراکندگى بر طرف شده و اتحاد کلمه پدید آمده است.
الکافى، جلد 1، ص .446
7 خدا، پیامبر، قرآن
قال الامام على ( علیه السلام) : «فى ذم أهل الرأى»
.. و إلههم واحد و نبیهم واحد و کتابهم واحد أفأمرهم الله سبحانه بالإختلاف فأطاعوه أم نهاهم عنه فعصوه؟
امام على ( علیه السلام) فرمود:
خدا یکى، پیامبر یکى، و کتاب یکى است. آیا آنها را خداوند به اختلاف و دو دستگى فرمان داده و او را اطاعت مىکنند؟ یا آنها را از اختلاف نهى کرده و فرمانش را سرپیچى مىکنند؟
نهج البلاغه، خطبه .18